Terk edilmiş bir ev gibi çırılçıplak

Ve yıkık dökük dönüyorum kendime.

Bak tüm odalarım boş, sessiz. 

Duvarlarıma dokun,

Dokun ki yeniden yaşanılacak olayım.

Sadece senin için,

Sadece kendim için.

Bir de kedim için.

En çok ona,

Sütünden koparılıp sokağa koşanlara,

Akşam ezanında eve ekmekle dönenlere, 

En taşlı devrin zamanlarında 

Hiç masal bilmeyenlere... 

Kedisiz evlerde bırakma beni.

Kovasız çiçeklere bulaşma.

Çiçekli kadınlara koşma,

Kadın olan çiçeklere dön.

Dön ki, gün aydına

Gök, yüzüne kavuşsun.

Şu mavilik işleri biraz daha beklesin.