DÜN GİBİ


Ucunu yakıp ufledigin sigaraların
En çok hangi durağında bekledin?
Yalın ayak koştururken bir kapıya
Ziline basip kactigin evler
Çok fazla uzak simdi.
Ama sanki daha dün gibi...
Aksam ezanina yakın koşarken eve
Annemin yaptigi yemeği düşünürken
Kahverengi ayıcığımla oynayacaktim.
Kapalı carsidan geçerken
Gözümün takıldığı kuklalara
Ellerimle dokunurken
Benim olmasını hayal ettiğim
Her şey şimdi tavana asılı.
Zaman geçtikçe oynadığım
Kuklalara benziyor sıska bedenim.

Yine cevap almayacağım
Bir mektup yaziyorum palyacoya.
Kırmızı kuklan bu aralar,
Kırık bulutlar yazıyor şimdi.
En çok senin kalbin var
Dediğin günden beri
En çok benim kalbim bitik.

Ama daha dün gibi hatırlıyorum
Annemin yaptigi lokmalari
En çok ben yiyeceğim diye saydığım
Terligimin yırtık kenarını
Yapistirirdigim zamanları.
Babamin attığı ilk tokatı...
Karşı evde oturan üç çocuğu.
Ilk sigarami icirten o adamı...
Kapı aralığından beyaz gömleği ile
Bana gülümseyen o şiiri.

Her şey dün gibi yakın
Ve bugün gibi yarım.

Ve babamin alnıma bıraktığı
Ilk ve son opucuk kadar sicak,
Sıcak ve uzak hepsi...