YENIDEN YESIL


Dilimden atamıyorum da
İçimden çıkamıyorum kendimin.
Zaman ayaklarıma degip
En ortasından kanatıyor yelkovanin.
Dünya susuyor...
Uzay boşluğu bir mil kat etmiş gibi
Koca cussesini yere vurup
Hiç bilmediğim bir şiirde saldırıyor.
Işık hızında çoğalıyor tüm mısralar.
Dilimde yuklemini devirmis,
Öznesiz ve devrik bir yeşil...

Yine, en yesilinden.
Ve bir memleketi özler gibi
Yurtsuz...
Başımı ninemin göğsüne dayayıp
Tekrar buyuyecegim şimdi.

Bir adım atip

Sadece bir adım daha...

Kendimden dışarı koşuyorum şimdi.