GUNAYDIN

Bana çok eskilerden "günaydın" dediği bir vakit
Ahmet'lerin leyla''ları sevdiğini öğrendiğim zamanlar...
Adının Mavi olduğu bir dev'i.
Bana William'ın sevdiği kadını anlatan palyaçoyu
Dilimden parmağıma bulaşmış mürekkep ile
Ağır ağır çiziyorum şimdi.
Yüzümde buruk bir gülümseme ile
Yarım yamalak uykumu parmagimla iteleyip;

"Sen bana arada bir böyle günaydın de "demiştim.

+Derim... İyi geceler de derim.

-De belki güzel geçer günler!

Simdiler de kırık bir pencere panjuru gibi
Yarım yamalak bir gulucukle bakıyorum o güne.
Bir antidepresan uzerine çizilmiş
Ince, yamuk bir çizgi gibi dudagim.
En çok senli benli zamalari
Tek bir kelime üzerinde birleştirip
-Adına ne dersen de-
Soyleyemediğim ne varsa, şuramda dugumlenen,
Buruk bir gülümsemeyle atıyorum ışte.
Bekle!
Gitmeyecek, silinmeyecek
Üzerine yeni şiirler karalayacagim elbet.
Okurken ardını goremeyecekler bulutlarimin.
İçimden kalkan 3.45 vapuruna
Terligimi unutarak yetisiyorum.

"Ileride daha güzel olacak her şey , ben inaniyorum"
Dediğini dün gibi, bugün gibi
Vazomun kiriklarini onarirken elimle
Islak bir şiir gibi hatırlıyorum.
Ne çok gülüş duvarmış
Ve ne çok söz kül...

Saat eskiye uyanmanı beş geçiyor.
Günaydın.