YEŞILLI MESILLI BIR ŞİİR

Ikı elini açınca, avuçtan öte şeyler bulmalı!
Bir zemheri perdelerimi yerle bir etti.
Küllerini topladım da ay ışığının,
Öyle yazdım tüm sözcükleri.
Yeşilli meşilli bir kuş kondu şakağına evimin.
'Bir kızım olmalı' sonra dedim.
Yeşil kuştan alıp adını
Benim ilk kitabım olmalı o.

Bak kızım !
Sen yokken ki hayat böyleydi
Arabalar gibi,
Bu yıkık evler gibi,
Virane şehir, köhne masa gibi
Her şey eskidi,
Eksildi...
Sana eskimeyecek şeyler topladım.
Bir pencere kenarı,
Mai bir gökyüzü icinde.
Kadın olmak da fazla güç elbet..
Bu yüzden sana
Bir kalem , bir kağıt ayırdım.
Yazmak da öç alır bir deyişle.
Sana pencereden dışarı
Nasıl bakılacağını öğretecek onlar.

Ve unutma hiç
Büyüdükçe unutuyor her şeyi insan.
Çocukluğumun en güzel karesini,
Baykuslarin yuva yaptigi yerde
En güzel cumartesimi bıraktım.
hiçbir şeyin acele etmediği bir yer...

Ve yüreğin,
Taşıyamacak kadar batarsa eline,
Sana ömrüm kadar kısa
Sevgim kadar uzun
Bir şiir koyuyorum baş ucuna;

-Gökyüzüne bakmayı sakin unutma.