KORKAK SARI

Ellerin, sarı ve korkak ellerin!
En son ne zaman birine mektup yazmıştı onlar ?
Beklemek, yana yıkıla gelecekmiş gibi hani.
Bir araba sesiyle kapıya koşmak gibi.
Kapımın önünde eskimiş tozlu birçok şey.
Pencere önümde sarı çiçekler kalmış sadece.
Ellerine benzeyen yaprakları vardı.
Ellerin hani...
Ve her sabah evi sarıya boyarlar.
Karşı evden biri gökyüzüne bakıyor.
Az öteden eski bir türküyü çalıyor Seyyan Hanım.
Pencere önü, hep çiçek
Sarı elleri ile evimi boyuyorlar.
Hepsi senin ellerin gibi.
Sapsarı,
Ve korkakça.
Ellerin, korkak sarı ellerin