AYNI SIIR TAZELIĞINDE

Ayağımızda ipli eski bir çarık,
Bastığımız her yeri yeşile boyuyoruz.
Penceden güneşi selamlayan herkes
Simdiler de bir çay soğukluğu kadar
Tatsız ve uzak duruyor panjurlardan.
Ellerim yine aynı Nazım dizesinde.
Kenarı yanık birkaç mektubun,
-hiç gönderilmeyen-
Bacağı kırık masanın uzerine
Koyduğumuz neyimiz varsa
Bir şiir de toparlanıyor şimdi.
Şimdilerde duvara asılı duran
Eski bir afişi andırıyor şehir.
Bu kentin en son seferine
Ayakllarim kadar paytak ellerim,
Ellerim, sarı ve titrek koşarken
Yönünü sapıp bir sokağa ilişiyor.
Sonu denize çıkmayan sokaklar gibi,
Sokaklar gibi duruyorum bu yerde.
Ellerim inan hep aynı şiir tazeliginde.
İnan sevdiğim
Sevdiğim diyorum,
Bilirim sadece ben sevdim çünkü.
İnan bir damla bile düşmedin
Ve bir damla bile
Hiç uyanmadim senden.